صفحه نخست › عظیمی تبریزی، ابوالقاسم

عظیمی تبریزی، ابوالقاسم

متولد ۱۲۹۸

رشته تحصیلی: صنایع غذایی

فعالیت­: راه­اندازی نخستین واحد تولید رب صنعتی در ایران، اولین تولیدکننده مربای تک نفره و کنسرو ماهی، بنیانگذار صنایع غذایی آتا

ابوالقاسم عظیمی تبریزی سال ۱۲۹۸متولد شده است. او که کوچکترین فرزند خانواده بود، اگرچه پدرش تجارت می­کرد، در سال­های دوران جوانی وارد بازار کار و صنعت شد. از دوران کودکی کار می­کرد. هشت ساله بود که حلب­های قند و شکر را دانه­ای یک ریال از مغازه­ها می­خرید و در زیرزمین منزل حرارت می­داد، قلع آنها را جمع­آوری می­کرد ، می­فروخت، بدنه­ها را نیز برای ساخت خیارشور استفاده می­کرد. سه ماهه تابستان ۷۵ ریال سود می­برد.

نخستین دستگاه تولید رب صنعتی را وی به ایران آورد. محصول خود را (آتا) به معنی پدر (در زبان آذری) نام گذاشت. کار را از منزل و با همکاری  همسرش آغاز کرد.

برای ایجاد کارخانه رب، سرمایه­گذاری فراوانی کرد و متأسفانه به دلیل آنکه خانم­های ایرانی خودشان در منزل رب درست می­کردند، استقبال زیادی نشده بود. برای بهبود کیفیت رب حتی به ایتالیا رفت و بهترین بذر گوجه موجود در جهان را خریداری کرد. وی در زمانی که برای افزایش فروش رب در پی چاره اندیشی بود، متوجه شد یک نوع رب حلب به اسم خارجی با قیمت ۷۵ ریال در بازار فروخته می­شود. پی­گیری­ها نشان داد همان حلب کیلویی ۲۹ ریالی رب آتا را در حالی که کاغذ برچسبش کنده شده به اسم خارجی می­فروشند.

مدت ۲ سال به چکسلواکی رفت تا تجارت را تجربه کند. سپس برای تحصیل به آلمان رفت که با شروع جنگ جهانی مجبور به بازگشت شد. در تهران به فراگیری دوره مکانیک پرداخت اما استادان دوره که آلمانی بودند برای مراجعه به کشورشان، وسایل خود را به حراج گذاشتند. قوطی­های مربا وی را به فکر انداخت. برای اجرا ساختن فکرش سفری به آلمان رفت. با بسیاری از سازندگان مربا صحبت کرد. کمتر صنعتگری حاضر شد از راز و رمز کار با او بگوید. اما با پشتکار و همت موفق شد (پکتین) را بشناسد و به ایران بیاورد. بارها و بارها تجربه کرد تا موفق شد مربای تک­نفره را به بازار دهد. بخش مدیریت کنترل کیفی شرکت پومیزین آلمان اعتقاد داشت آزمایشات نشان می­دهد این مربا بهترین نوع است.

مربا را در شیشه­هایی به همان اندازه ظرف­های خارجی به بازار عرضه می­کرد اما به نصف قیمت: ۴ تومان. شیشه و درها را از آلمان وارد می­کرد. در همان نخستین سال از فروش مربا ۱۰۰هزار تومان سود برد. با این سود یک ماشین فولکس خرید و برای تقدیر و از همسرش که او را تشویق و پشتیبانی کرده بود بیه همراهی فرزندانش راهی سفر اروپا شد. حدود ۶۰ هزار تومانش را خرج کرد و برگشت. باقیمانده سودش را دستگاه پوست کن برای تهیه آب پرتقال خرید و یک مکان را هم در سه راه ضرابخانه اجاره کرد.

بعد از مدتی وی کنسرو ماهی را ساخت و عرضه کرد. تا آن زمان چجنین محصولی به بازار ایران نیامده بود. وی از سوئیس اسانس دود خرید و به آن افزود و تولید آن را به روشی کاملاً بهداشتی انجام داد. فروش خوب این محصول در بازار کمک مالی مناسبی را به جبران خسارت ناشی از زیان عدم استقبال رب، حاصل کرد. وی افتخار می­کند در زمان جنگ تحمیلی حدود ۱۰۰ میلیون قوطی کنسرو از نوع فرآورده­ای غذایی  به جبهه­ها تحویل داده است.

وی که از بنیان­گذاران سندیکای صنایع کنسرو است، خوراک، پوشاک و مسکن را سه صنعت مهم می­داند که می­توانند اشتغال­زا باشند و دولت باید بر کیفیت و کار آنها نظارت داشته باشد.

آقای عظیمی در حال حاضر مشغول یک طرح تحقیقاتی است تا هرگونه کنسرو مواد غذایی را در ظرف شیشه­ای بسته­بندی و عرضه نماید که به جای در، از پلاستیک به­شکل خلأ استفاده می­گردد و این در، برخلاف درهای فلزی به­راحتی باز می­شود. این بسته­بندی به هیچ ماده خارجی و وارداتی نیاز ندارد و تمام آن در داخل کشور یافت می­شود ضمن آنکه به اشتغال­زایی و رونق صنایع داخلی کمک می­کند.