صفحه نخست › مهاجرین، بیژن

مهاجرین ، بیژن

متولد ۱۳۱۵ تهران

رشته تحصیلی: فوق لیسانس ریاضی از آمریکا

فعالیت­: بنیان­گذار تولید سس مایونز در ایران  (۱۳۳۸)، راه­اندازی کارخانه دیاموند، اولین تولیدکننده سس کچاپ و سس ماکارونی، پنیر پیتزا، اولین عرضه­کننده خیارشور و رب گوجه­فرنگی در ظروف شیشه­ای

بیژن مهاجرین متولد ۱۳۱۵ و اهل تهران است. برای تحصیلات عالی به آمریکا رفت و پس از دریافت لیسانس ریاضی را هم به پایان رساند. برادرانش همه تحصیل­کرده­های خارج و همانجا مشغول فعالیت­ در زمینه مواد غذایی بودند. وی نیز همواره یک فکر داشت؛ اینکه پس از بازگشت به کشور، فعالیت در زمینه غذا را پی­بگیرد.

با اطلاعاتی که در زمینه سس سفید هنگام تحصیل یافته بود، قصد تولید این چاشنی را در کشور به مرحله اجرا گذاشت. کار در ابتدا با یک همزن و یک کارتن روغن در زیرزمین منزل شروع شد و برای نخستین مرتبه در ایران سس مایونز به بازار آمد (سال ۱۳۳۸). پس از مدتی به یک کارگاه کوچک ۳۰ متری در منطقه یوسف­آباد تهران انتقال یافت. شیشه را دانه­ای ۴ ریال و درش را هم ۲ ریال می­خرید. آن روزها وقتی یکی از رستوران­هایمعروف تهران ۲ کارتن مایونز سفارش می­داد شادی مدت­ها در جمع همکاران موج می­زد.

یکی از برادرانش (خسرو) که در آمریکا مسئول کنترل کیفیت یکی از بزرگترین کمپانی­های تولید مواد روغنی بود و در ایران جزو تدوین­کنندگان استاندارد روغن، به عنوان مسئول فنی به همکاری آمد، کار گسترش یافت. کارخانه­ای خریداری شد و تولید در سطح بالاتری انجام گرفت. اگرچه هنوز مردم از سس مایونز شناخت کافی نداشتند. اما از طرفی می­شد روی حضور ایرانیان تحصیلکرده خارج و همچنین افراد خارجی مقیم ایران به عنوان مشتری پر طرفدار حساب کرد. همان موقع بسیاری بودند که برادران مهاجرین را به بهانه عدم استقبال مصرف­کنندگان و احتمال زیان­دهی از ادامه کار تولید باز می­داشتند. اما آنان به تنها چیزی که فکر نمی­کردند، سود مالی بود. نشاط حاصل از کار، نگاه به آینده و نتیجه فکر و اندیشه و پشتکار برای آنها مهم­تر و ارزشمندتر بود. ضمن آنکه محاسبه کردند حتی اگر ۲ هزار شیشه فروش ماهانه باشد و از هر شیشه نیز تنها یک تومان سود ببرند، درآمد خوبی خواهد داشت.

سال ۵۲ که شرکت مهرام کار خود را آغاز کرد برای کسب سهم بازار، دست به تبلیغات زد و مردم با مایونز آشنا شدند، همین موضوع سبب افزایش فروش سس دیاموند گردید. این روند افزایش و توجه عموم به مایونز حدود شش سال تداوم داشت.

سال ۵۸ که روغن برای واحدهای صنعتی کشور سهمیه­بندی شد. کار تولید سس به مشکل برخورد. هیچ کس به یاری آنها نیامد. برادران مهاجرین با اتکا به دانش و توانایی مالی و عشقشان به کار ایستادند تا هنوز.

وی در سفرهایش به آمریکا تازه­ترین مقاله­های منتشره و آخرین کتاب­های چاپ شده در زمینه صنعت غذا را با خود به تهران می­آورد تا همیشه از اخبار روز این صنعت آگاه باشد. معتقد است: ((باید همواره کیفیت را حفظ کرد. کسب پول و سود مالی در مرحله­های بعدی و از نتایج چندم کار می­تواند باشد. چند برادر هستیم که همه تحصیلکرده خارج و در این زمینه دارای دانش لازم هستیم. همواره سعی کردیم بهترین و اولین باشیم.

سس کچاپ در ایران توسط این شرکت در سال ۱۳۴۹ به دست مردم رسید و یک سال بعد سس اسپاگتی را تولید کردیم سپس پنیر پیتزا زدیم. نخستین شرکتی بودیم که از ظرف شیشه­ای به جای قوطی فلزی برای عرضه خیارشور سال ۱۳۵۶ استفاده کردیم. اگرچه در ابتدا با مخالفت شدید وزارت بهداری و موسسه استاندارد مواجه بود، برای نخستین مرتبه رب گوجه فرنگی را سال ۱۳۵۸ در ظرف شیشه­ای به بازار روانه ساختیم.))

دانشگاه از وی برای تدریس در رشته­های ریاضی و فیزیک دعوت به همکاری کرد. اما با وجود درآمد خوب مالی آن، نپذیرفت. چون در خویش هیچ علاقه­ای به تدریس سراغ نداشت، کار را بیشتر دوست دارد. به واحد تولیدی جدید ((بیژن)) اشاره می­کند که چند سال پیش در شیراز تأسیس شده و بر این باور است که اگر این میزان سرمایه را در بخش دیگری مانند ساختمان سازی به کار انداخته­بود سود کلانی نصیبش می،شد، اما او و برادرانش از کاری که در این واحد برایش انرژی مصرف می­کنند لذت می­برند و دلشان به محصول تازه­ای خوش است که به زودی روانه بازار می­گردد.